Dag 30: Sydney

30 juni 2017 - Sydney, Australië

Nachtvorst! Dat is onverwachts, sta je toch gek te kijken als je in Australië ’s ochtends je auto moet krabben! Al bibberend stappen we in de auto. Eerst nog even langs een lookout, zijn ze hier gek op… Mount Ainslie geeft een prachtig uitzicht over de stad, het meer en de parlementsgebouwen. Eerlijk is eerlijk, best wel heel mooi. Erica zoekt nog even een geocache. Canberra ligt namelijk in het hoofdstedelijk territorium, weer een apart deelgebied van Australie. En tja, als je er dan toch bent…

dag 30-ijs  dag 30-mountainslie3

dag 30-mountainslie2  dag 30-mountainslie

Na de foto’s door naar de ambassade, waar we hartelijk verwelkomt worden. Zo ben je opeens weer op Nederlands grondgebied, aan de andere kant van de wereld. We krijgen koffie met een koekje, uitleg over het bijna klimaatneutrale gebouw en er worden natuurlijk de nodige foto’s gemaakt. De Zweedse ambassadeur die om de hoek woont, was voor de gelegenheid ook uitgenodigd. We durven niet te vragen of hij zelf ook in een Volvo rijdt ;-) Er is veel belangstelling over en weer en dan begint de puzzel weer: de auto’s op een rijtje zien te krijgen voor de foto. Het lijkt een beetje op het aloude spelletje Sokoban, schuiven, passen, meten, voor, achter, nog een stukje, jij daarheen, dan kan die auto etc etc. om uiteindelijk te concluderen dat het niet gaat passen.

dag 30-ambassade5  dag 30-ambassade6 dag 30-ambassade1  

dag 30-ambassade2  dag 30-ambassade3  dag 30-ambassade4

Na dit leuke bezoek is het tijd om weer in de auto te stappen voor de laatste kilometers. Het grootste deel van de groep rijdt via de Blue Mountains naar Sydney, wij nemen echter een rechtstreekse weg zodat we bij een klant van Jan langs kunnen. Een carrosseriebouwer, gevestigd in een voorstad van Sydney. Zo vaak ben je daar immers niet in de buurt! De rit verloopt bijna vanzelfsprekend soepel, het adres wordt verrassend snel gevonden, we parkeren de auto mooi voor het zicht en gaan naar binnen. Eerst een rondleiding door de fabriek, leuk om te zien, mooi bedrijf. Daarna even een praatje met de directeur. Het lijkt ons leuk iets te vertellen over de reis en wijzen onschuldig naar de auto. Geen reactie… Nog een hint, wederom geen reactie. Uiteindelijk staat de man even van zijn stoel op, kijkt uit het raam, knikt vriendelijk, gaat weer zitten en praat verder over zaken. Zucht, wederom niet begrepen in dit land.

En dan de laatste kilometers, van een rit van z’n 11.200 kilometer in totaal. De skyline van Sydney doemt op, het centrum in met de 50 jaar oude Volvo, de laatste keer een hotel zoeken in een onbekende stad. Ja, veilig gearriveerd! Blij dat we er zijn, gezond en wel. We zijn de eerste, dus nog geen slingers en felicitaties. Toch een bijzonder moment! De auto is eigenlijk elke dag beter gaan rijden. En ook wijzelf mogen niet klagen en zijn er probleemloos doorheen gerold. Jan heeft wat kiespijn gehad onderweg, wat met één paracetamol per dag prima uit te houden was. En Erica haar ergste klacht… een niesbui?

’s Avonds in bed proberen we te bedenken wat we allemaal gezien en gedaan hebben de afgelopen vier weken. Bij de ambassade vroegen ze het ook: wat heeft nu de meeste indruk gemaakt? Moeilijk, heel moeilijk. Ondanks alle prachtige hoogtepunten, waarschijnlijk toch de grootte van het land. De enorme afstanden die bijna niet te beschrijven zijn. Alsof je in Amsterdam vertrekt over één lange, rechte tweebaansweg en pas bij Parijs de volgende afslag hebt. Met de eerste pomp ongeveer bij de Franse grens. Groot, heel groot. Niet te beschrijven, alleen te ervaren.

Morgen gaan de auto’s alweer naar de boot, terug naar Nederland. ’s Avonds is nog het afscheidsdiner en daarna gaat ieder weer zijn eigen weg. Wij mogen nog een paar dagen in dit mooie land blijven en vliegen naar Brisbane om oude vrienden van Jan te bezoeken. Zin in! 

dag 30-onderweg  dag 30-onderweg2  dag 30-sydney

Foto’s