Dag 28: Melbourne

Oei, hoe moeten we dit nu vertellen… Gewoon maar zoals het is: we zijn gearresteerd vandaag. We zagen een opstootje verderop in de straat en voordat we het wisten werd Jan beschuldigd van straatroof. Volgens het politierapport werd Erica furieus toen ze Jan mee wilden nemen naar het bureau. Gevolg: gescheurde kleding en als aanklacht ‘streetfight’. Nou, daar zaten we dan in de gevangenis. Eerst gedrild door een agent die thuis waarschijnlijk niets te vertellen heeft. ‘Yes. sergeant!’, ‘No, sergeant!’, meer mochten we niet zeggen. In de cel gegooid, met tien andere delinquenten. Gelukkig bleek het na een half uur toch allemaal op een misverstand te berusten en mochten we verder …het museum bekijken :-)

  
We zijn dus op bezoek in de Old Melbourne Gaol, een duistere gevangenis uit de pionierstijd waar tot 1929 meer dan 100 mensen opgehangen zijn. De eerste twee om een daad te stellen: Beide Aboriginals, zonder de mogelijkheid om zich te verdedigen of zelf getuigen op te roepen en met enkel Europese kolonisten in de jury. Iets om niet erg trots op te zijn als westerling.
In het museum loop je door de oude gevangenis, de cellen hangen vol met de verhalen van de (vermeende) misdadigers. Versierd met de originele dodenmaskers van de opgehangen criminelen, een beetje luguber is het wel. Tenenkrommend is het verhaal van Colin Ross, die als eerste destijds veroordeeld is op basis van forensisch onderzoek: er worden haren van het vermoorde slachtoffer op zijn kussen gevonden. In de jaren ’90 is echter opnieuw onderzoek gedaan, nu met DNA-technieken. Je raadt het al: geen match. In 2005 wordt postuum gratie verleend. Je zal het maar zijn…
Na de strop en het valluik is het mooi geweest, straks slapen we niet meer.

In Melbourne rijdt rond het centrum een gratis authentiek hop-on, hop-off trammetje. We vervolgen onze weg richting het water, drinken koffie bij Federation Square, werpen een blik in de kathedraal en slenteren door de straten. Ook nog even naar Eureka Skydeck, op de 88e verdieping met een mooi uitzicht over de regenachtige stad. De stad waar je naar zeggen op één dag alle vier de jaargetijden meemaakt, en dat ervaren wij ook vandaag. Een miljoenenstad, dus er zijn ook weer zwervers. Hier zijn ze 'rijk', de meeste hebben een luchtbed en/of dekbed die ze overal en nergens uitrollen. Laatste stop is Little Italy, een soort Italiaanse China Town. Het is zondag en er blijkt veel dicht, maar bij een authentiek restaurantje vinden we de beste ravioli tot nu toe.

’s Avonds is het tijd voor Formule 1! Max staat vierde en Monaco is een fantastisch circuit, dus we vragen rond waar we een leuk sportcafé kunnen vinden. Resultaat is dat we dik een uur lopen door een slapende stad en alleen maar dichte kroegen vinden. We eindigen waar we begonnen: op de hotelkamer. Erica vindt een illegale site en met een sneue zak chips en gewonnen fles wijn als avondeten zien en horen we toch hoe Verstappen kan schelden als hij boos is…

Nog maar twee dagen rijden, langs Canberra, en dan zijn we op onze eindbestemming: Sydney. Wat een gek idee, dat de Outback alweer zo ver achter ons ligt.