Dag 26: Warrnambool

Een dag waarvan we niet zo goed weten wat we moeten verwachten. Doel is Warrnambool, met de ogen gericht op morgen: Great Ocean Road! Deze weg staat in de top 10 van mooiste wegen ter wereld, dus zeker de moeite waard om een stukje voor om te rijden.

Het vertrek vanuit Adelaide is door de mist. Dat is gek… Sowieso zijn we een beetje ontregeld qua weer. We zien herfstkleuren aan de bomen en de bladeren dwarrelen naar beneden. Het is ook opeens koud! Een magere 11 graden in de auto. Dat is wel iets anders dan de 50,7 graden die we een paar weken geleden nog gemeten hebben. Voor het eerst zetten we de verwarming aan in de auto. Wat een luxe!

De eerste stop is bij Kingston, bekend vanwege de kreeftenvangst. We worden verwelkomt door Larry the Lobster, een enorme kreeft van meer dan 15 meter hoog. Nog even naar de boulevard op zoek naar een restaurantje om de lokale vangst te proeven. Zou er al iets open zijn om 11:00 uur ’s ochtends? We hebben ons voor niets zorgen gemaakt, want er is überhaupt geen restaurantje te vinden, laat staan dat ie open is. Wat is dat toch met die Australiërs…? Dan maar een foto van de vuurtoren en weer door.  

We vervolgen de Princess Highway en het voelt alsof we door Europa rijden. We zien velden met schapen en koeien, wat windmolens en graanvelden. Het landschap trekt gemoedelijk aan ons voorbij. Zo nu en dan zien we een Volvo bij een pomp staan, dat is eigenlijk het enige moment waarop we merken dat er meer Nederlanders zijn. Voor de afwisseling stoppen we nog even in Port Fairy, een stadje wat vroeger bekend stond om de walvisvangst. Met 2500 inwoners niet erg groot en er is weinig historie te vinden. Wat echter wel in een reisgids genoemd zou mogen worden is de kust, waar de golven echt machtig zijn! Rijendik zie en hoor je de golven breken, het dondert hier bijna. Wat een natuurgeweld…! Vlak achter de rotsen ligt dan weer een soort lagune met bijna stilstaand water.

We kunnen er uren kijken, maar willen ook nog voor het donker in het hotel zijn. We vergeten bijna dat de tijd weer verschoven is en dat het hier ook eerder donker is, rond 17:00 uur schemert het al. Nog snel een rondje door de stad, langs het strand en de kanonnen. Erica klimt er voor de foto nog even op en komt er met de knieen in de nek achter dat  men in WWII een stuk kleiner moest zijn. Ook hier gaat de verwarming aan, man wat is het koud. Tijdens het eten merk je dat iedereen toch wel moe begint te worden. Er ontstaan wat fysieke  klachten, rugpijn, maagpijn, hoofdpijn etc. De gezichten worden wat wit, je ziet meer wallen en het enthousiasme om vroeg te vertrekken neemt af. Behalve… voor morgen, de Great Ocean Road! 7:05 gaat de zon op, dus 7:04 zit iedereen in de auto!