Dag 29: Canberra

Eerst de stad uit. Na het tolpoortjesdebacle van zaterdag wordt iedereen aangeraden een andere route te nemen. Bij dag en dauw vertrekken we achter trammetjes en andere volvo’s aan om rond achten de stad achter ons te laten. Wij doen er slechts een uur over, later begrijpen we dat twee teams het gepresteerd hebben om deze tijd ruimschoots te verbeteren. Na 2 1/2 uur (!) reden ze doodleuk weer langs het vertrekpunt. Na een koffiepauze in de lobby van ons hotel zijn ze vol goede moed weer vertrokken, deze keer wel de goede kant op.

Via Lakes Entrance, een populair watersportgebied (in de zomer, het is hier nu herfst) rijden we vandaag naar Canberra. Een stukje om, maar dit meer zou echt de moeite waard moeten zijn. We vinden de route wat saai en dat vinden de Australiërs zelf waarschijnlijk ook, gezien de enorme hoeveelheid waarschuwingsborden voor ‘droopy eyes’ en de steeds gebiedender ‘Powernap now!’.

Even lezen in het boekje: de lookout is het hoogtepunt hier, dus we zitten op de lookout voor de lookout. De lookout is inderdaad een hoogtepunt. De lookout is mooier dan de lookout bij de lookout. Afijn, onze koffiepauze is bij de haven en hierna houdt de weg ons gelukkig wel echt wakker. Heel mooi, veel groen, hoge dennenbomen, soms aangetast door een verdwaalde bermbrand, met daarboven dan weer deels herfstbruin en deels zomergroen. Ook weer veel schapen, meer gras en zo nu en dan een verdwaalde (halve) boom.

Ja, opletten! Woohoo, daar is ie dan, het eerste pechmoment tijdens deze rit! De kilometerteller blijft hangen op 180 km/u. Nee, zo hard rijden we hier niet. De teller heeft nogal wat afwijking, 100km/u op de TomTom is ongeveer 170 op de teller. En nu blijft ie dus hangen. Het ding rammelde al sinds het begin en we kijken er ook nooit op, geen gemis dus maar wel ‘gevaar’ op verbranding. Jan kruipt onder het dashboard, trekt de kabel los en 4 minuten later zijn we weer onderweg, dat is inclusief plaspauze. Wel een noodzakelijk stop geweest, dus het telt!

We naderen Canberra en verwachten eenzelfde soort drukte als bij Melbourne met 12-baanswegen enzo. Canberra is echter net als Brasilia een geplande en ontworpen hoofdstad. Omdat Melbourne en Sydney bleven strijden, is een nieuwe locatie op de kaart geprikt. Brede wegen, goede infrastructuur, veel ruimer opgezet en een beetje saai eigenlijk, weinig leven. Dit helpt wel om na een dag van bijna 11 uur rijden het hotel te vinden, in het donker. Onder luid applaus komen de laatste twee teams uiteindelijk ook binnen, fijn dat iedereen weer veilig gearriveerd is. Morgen de laatste reisdag en eerst nog even op de 'koffie met koekje' bij de Nederlandse ambassade hier in Canberra! Dan ook weer foto’s met mensen en auto’s ;-)