Dag 10: Fitzroy Crossing

Actie!! Na 320 km en één afslag zien we vier meiden een auto naar de kant duwen. Een aan flarden gereden achterband. We zijn er als de kippen bij en bieden hulp aan. Hebben ze een reservewiel bij zich? Er wordt moeilijk gekeken en ze denken van niet. De kofferbak wordt leeg gemaakt, 2 treetjes bier en 15 plastic tasjes later is er geen reservewiel te bekennen. Jan kruipt onder de auto en ziet iets hangen, maar hoe krijg je die los. Hebben ze het boekje? Jahoor, een van de dames komt aangelopen met het onderhoudsboekje. Laatste onderhoud: 7 jaar geleden. Afijn, het lukt, de auto wordt opgekrikt en we plaatsen onze rode koffer als gevarendriehoek een stukje achter onze auto. Dan gebeurt het, er komt een road train die ons niet ziet. Het koffer wordt gelanceerd, schiet rakelings langs ons hoofd, klapt open en onze onderbroeken en sokken slingeren door de lucht. Ohnee, dat was alleen in onze verbeelding… Het wiel wordt vervangen, de band opgepompt en na 45 minuten kunnen ze verder. Tasjes weer inladen, bier inladen (minus 4 blikje voor de goede service) en kapotte band erbovenop.

Fitzroy crossing is genoemd naar de crossing over de Fitzroy, je bedenkt het niet. Wel leuk, het dorpje is ontstaan doordat de rivier niet altijd overgestoken kon worden. Soms moesten ze dagen wachten op laag water en zo ontstond hier een pub, later een hotel en zo groeide het dorpje. De pub schijnt er nog steeds te zijn, in oude stijl.

Bij het hotel zijn de kamers nog niet klaar, mooi moment om gelijk maar even te lunchen. En jawel, de eerste kangoeroes hoppen over het terrein!! Ok ok, wallabies officieel, een kniesoor die daar op let. Wij zijn blij!

Bezienswaardigheid hier is Geikie Gorge, een kloof waar je met een bootje goed het metershoge verschil tussen hoog- en laagwater op de rotsen kunt zien. We verzamelen braaf 45 min. van tevoren, maken de kleine wandeltour door de omgeving en zien bij terugkomst een buslading toeristen uitstappen. Waar komen die in hemelsnaam vandaan? De unsinkable boot ('so was Titanic') is groot genoeg. We hoeven ook niet bang te zijn, want de zoetwaterkrokodil eet geen mensen. Tenzij 'ie erge trek heeft, of een foutje maakt, of... En ook over de roggen, zaagvissen en haaien hebben we het maar niet, lekker riviertje ;-) Het is wel weer indrukwekkend mooi, fantastisch schouwspel om te zien! Schitterende kleuren, imposante rotsformaties en een enkele zoetwaterkrokodil. Prachtig!

Op de terugweg zoeken we nog dapper naar de oude pub, maar vinden alleen een caravanpark met dronken Aboriginals (geen grapje). 

Bij het avondeten volgt nog een vreugdemomentje, Fred en Walter zijn aangekomen! De tussenlager van hun aandrijfas was stuk en moest vervangen worden. Onderdeel niet op voorraad, zou ingevlogen worden vanuit Perth en pas vrijdag óf maandag arriveren. Uiteindelijk hebben ze een bijna passende lager weten te vinden, zelf gefixeerd in het rubber en het geheel rijdt als een zonnetje. We zijn weer compleet!