Dag 18: Tennant Creek

Voor het ontbijt nog even naar het thermaalbad op de camping. Een heerlijk warm, natuurlijk bad met allerlei mineralen. Het schijnt een geneeskrachtige werking te hebben, altijd mooi meegenomen. En het is er ook nog eens prachtig mooi, geen verkeerde plek voor een ochtendbad.

In de Outback is niet heel veel te beleven, dus van elke pomp, huis of steen wordt een attractie gemaakt. Daly Waters spant de kroon, hier verzamelen ze alles, maar dan ook echt álles. Kentekenplaten, slippers, bh’s, een stoplicht, en zelfs een helikopter. Fred laat een Oodnadatta rally bord achter en we vervolgen onze reis.

Het enige andere noemenswaardige onderweg is een bosbrand. Voor ons wordt de lucht aan de horizon grijs ipv blauw. We kunnen ons niet voorstellen dat het regenwolken zijn, maar het wordt steeds donkerder. Als we een heuvel oprijden zien we aan de zijkant waar het vandaan komt: rookkolommen, oftewel bosbranden.

Rond drieën zijn we in het hotel. Zoals gebruikelijk hier, is het een beetje Amerikaans aandoend motel. Een grappig gezicht, iedereen voor de kamer op z’n stoeltje achter de auto. Even verhalen uitwisselen en er schijnt nog wel wat gebeurt te zijn onderweg. Maar liefst twee auto’s hebben een kangoeroe dood gereden. Bij Jaap en Peter is het beest met een enorme klap tegen de zijkant van de auto gesprongen. Op slag dood en de auto heeft nu een extra deuk en losse achterbumper. Niet dat het erg opvalt, ze hebben de auto in Nederland voor 100 euro gekocht inclusief de nodige deuken en krassen. Bij Klaas sprong een jonge kangoeroe vlak voor de auto. Geen tijd om te remmen of sturen, de auto is er vol overheen gereden, ook dood. ‘Gelukkig’  was het een kleintje, dat had heel anders af kunnen lopen. Jan kruipt nog even onder de auto, in een lage versnelling horen we een soort gerommel onder de motorkap. Alles wordt gecontroleerd, bijgevuld etc. Oorzaak wordt niet gevonden, we maken ons ook geen zorgen.

We willen nog naar het National Trust museum, maar deze is dicht. Niets aan te doen, dan toch naar de goudmijn. Mataranka is namelijk ‘groot’ geworden (15.000 inwoners) door de goldrush in de 19e eeuw. Net als we weg willen rijden komen Jaap en Peter daarvan terug: dicht. De Aboriginal Art Gallery dan, om wat originele kunst aan te schaffen? Dicht… Wifi doet het hier niet, internet is blijkbaar ook dicht. Een borrel en een hapje eten, en dan snel de ogen …dicht.