Dag 3: Geraldton

Om 8 uur (uitslapen!) verzamelen voor de Swan Tower, voor de groepsfoto en het startschot. Het is een beetje passen en meten op het pleintje, maar onder de gemoedelijke knikjes van de parkeerwachter staan niet veel later alle 15 Volvo’s op een rijtje. Een mooi gezicht en om je heen zie je vooral trotse blikken van medereizigers.

We vertrekken en al snel laten we stad achter ons. Voor ons zien we vooral veel geel/rood van de aarde en groen van de begroeiing. De eerste kilometers lopen voorspoedig en de auto loopt ook als een zonnetje. Na zo’n 100 km worden we ingehaald door het serviceteam. Of wij eigenlijk voor of achteraan liggen? Voor, denken we, terwijl zij juist als laatste horen te rijden. Dan maar een coffeebreak en al snel zien we de stoet één voor één passeren. We vervolgen onze weg naar de Pinnacles, een terrein met werkelijk duizenden rechtopstaande kalkstenen zuilen van enkele meters hoog.

Met de auto kun je een drive volgen tussen de stenen door, erg bijzonder vooral door het enorme aantal. Overal om je heen zie je Pinnacles, maar alleen op deze locatie. De oorsprong is ook niet echt bekend, er wordt gespeculeerd dat ze 500.000 jaar geleden onder de grond ontstaan zijn uit wortels en pas sinds circa 6000 jaar boven de grond liggen. Als echte toeristen maken we veel te veel foto’s en rijden daarna door naar Geraldton voor de overnachting. Ronald en Yvonne schuiven ook aan bij het eten en dat is goed nieuws. Zij vormen het technische team en rijden in een auto van Klaas. Dat was voor de verzekering een beetje te ingewikkeld, zeker aangezien het originele kentekenbewijs in Nederland ligt en er alleen een kopietje mee is – vergroot tot A4 formaat zodat het lekker goed te lezen is Eind goed al goed, iedereen heeft zijn auto, is gekeurd en verzekerd en heeft de eerste rit zonder problemen gehaald.