Dag 13: Katherine

Aaii, serieuze problemen. Uit het niets springt er een kangoeroe voor de auto van Piet en Sjoerd. Ze kunnen niet meer uitwijken en raken het beest met de rechterbumper. Het dier buitelt door de lucht en Piet ziet in z’n spiegel nog net dat ie met de poten in de lucht in de berm ligt te  spartelen. Dat is wel even schrikken, met een wit gezicht stappen ze uit. Schade bekijken en het lijkt mee te vallen. Tja, wat nu, wat te doen met de kangoeroe? Piet wil verhaal gaan halen en gaat gewapend met stok op zoek. Nee, hij vindt dat je zo’n beest niet kunt laten lijden en loopt een stukje terug met een forse tak in de handen om ‘m eventueel uit z’n lijden te verlossen. Gelukkig is het beest nergens meer te bekennen. ...hij zal wel onverzekerd zijn geweest…

De auto doet het nog, alleen zit de bumper gevaarlijk dichtbij het wiel. Met sleepkabels wordt de boel wat uitgetrokken. En het blijkt maar weer: met ducttape en tiewraps is alles te maken. Koplamp wordt vastgeplakt en we kunnen weer op weg...!

Verder is het een rustige dag. Ieder z’n problemen, de een rijdt een kangoeroe aan en ons probleem is dat we door de muziek heen raken. We hebben zelfs al naar de 3J’s geluisterd, dat zegt toch wel wat. Bij Victoria River Roadhouse vinden we The very best of Australia. Heerlijk, een mix van Engelse folk en country. Waltzing Mathilda ontbreekt natuurlijk niet en staat in minimaal 6 versies op de CD. Ook karaoke, dus over 3 dagen kunnen we dit onofficiële volkslied foutloos meezingen.

We waltzingen verder door het landschap en bereiken Katherine. Anderhalf uur later dan gedacht, want we zijn de Northern Territory ingereden. Het half uur extra tijdverschil in geintroduceerd door de Engelse bezitters: als je je horloge op z'n kop draait, kun je de Engelse tijd aflezen. Echt waar!
Snel afkoelen, zwemmen. Jan speelt nog even Dagobert Duck. Hij neemt een duik en er komen allerlei briefjes boven drijven, het geld bevat hier plastic. Lastig te vouwen maar soms toch best handig :-)