Dag 15: Darwin

We worden een meter van de muur wakker, zonder kussens en met kramp in ons nek: het bed staat op wieltjes.

Een korte dag, 300 km, dus eerst nog tijd om op zoek te gaan naar Aboriginal Rock Art. De tekeningen, niet de muziek. Bij vertrek spreken we nog een Duitser die op zijn fiets door Australië toert, dat is pas een avontuu! We rijden achter ‘t Gooi aan, drie welgestelde stelletjes die wij een beetje gekscherend deze verzamelnaam gegeven hebben. Nog een tussenstop naar een Lookout. Op de parkeerplaats zien we de auto van Piet en Sjoerd, de lampen branden nog. De wandeling duurt 2x45 minuten, maar ja, hoe lang zijn ze al weg? We proberen in te breken met onze eigen sleutel. De auto’s zijn zo oud, soms lukt dat. Ook een raampje of slot forceren werkt niet, maar gelukkig komen ze net aangelopen. De tocht was vooral vermoeiend en niets te zien, wij slaan even over.

De Rock Art daarentegen blijkt wel echt de moeite waard. De toegang zou 40 dollar zijn, er is echter geen poortje of hokje te vinden dus dat geld zullen we bij de volgende pomp doneren aan Flying Doctors. Die organisatie is hier ontstaan en er is zelfs een memorial voor de oprichter. Over de tekeningen is niet heel veel bekend, waarschijnlijk rond de 50.000 jaar oud. Een kleine wandeling van nog geen 10 minuten leidt ook nog eens naar een waanzinnig uitzicht, …arme Piet en Sjoerd...

Bij de Bottle’o Caravan Park en Roadhouse hebben ze twee huiskrokodillen, Fred the Freshie en Brutus the Saltie. 4,5 meter en 370 kilo. Voedertijd, er wordt een emoe over het hek gegooid, de kaken van Brutus klappen dicht, de emoe kraakt, de kaken gaan weer open en het komende half uur beweegt Brutus niet meer. Om het geheel wat spectaculairder te maken werpt Erica zich als vrijwilliger op om even in de bek te kruipen, maar ook nu is er geen beweging in te krijgen. Dan maar koffie drinken…

Darwin wordt veilig gehaald. Al beginnen er links en rechts wel de nodige problemen te ontstaan. Liz en Bill zijn weggesleept, problemen met de brandstoftoevoer. Klaas zijn remmen (!) hebben het begeven en aan het Duettje moet ondertussen elke dag gesleuteld worden, bijna traditie. De overdrive was weg, een afgescheurde motorrubber, losgeraakte stuurstang en vandaag was het een gescheurde uitlaat.

’s Avonds eten we bij de Darwin Yacht Club, een adresje van Joep. Prachtige plek met de mooiste zonsondergang van misschien wel heel Australië.  Livemuziek, bootjes en goed gezelschap, we zijn gelukkige mensen.